Hechtingsstijl en liefdesrelaties

Hechtingsstijl en liefdesrelaties.

Iedere liefdesrelatie is doorspekt van hechtingsprocessen en de theorieën over hechting en gehechtheid hebben zich de laatste jaren sterk ontwikkeld. Deze bieden inzichten in de algemene menselijke behoefte aan veiligheid en geborgenheid en in de angst deze te verliezen. De verbinding tussen volwassenen kan worden ingedeeld in drie belangrijke hechtigsstijlen; de manieren waarop mensen intimiteit in liefdesrelaties waarnemen en erop reageren: VEILIG, ANGSTIG of VERMIJDEND.

Mensen met een veilige hechtingsstijl voelen zich prettig bij intimiteit en zijn gewoonlijk warm en liefdevol.Mensen met een angstige hechtingsstijl hunkeren naar intimiteit, maar worden vaak in beslag genomen door hun relatie. Ze maken zich zorgen over het vermogen van hun partner om hun liefde te beantwoorden.Mensen met een vermijdende hechtingsstijl stellen intimiteit gelijk aan het verlies van onafhankelijkheid en proberen nabijheid voortdurend zo veel mogelijk in te perken. Daarnaast verschillen mensen door hun hechtingsstijl in:

• hun kijk op intimiteit en samenzijn
• de manier waarop ze met conflicten omgaan
• hun houding ten aanzien van seks
• hun vermogen om hun wensen en behoeften kenbaar te maken
• hun verwachtingen van hun partner en de relatie

Alle mensen in onze samenleving horen thuis in één van deze categorieën, of zeldzamer in een combi van de laatste twee (angstig en vermijdend).

50% is veilig

20% is angstig

25% is vermijdend

5% is angstig/vermijdend

Er zijn vele onderzoeken naar hechting gedaan en dat heeft weer vele boeken opgeleverd aangaande het onderwerp.Het begrijpen van hechtingsstijlen is een gemakkelijke en betrouwbare manier om het gedrag van mensen in een romantische situatie te doorgronden en te voorspellen. Het is zelfs zo ,dat we in liefdesrelaties geprogrammeerd zijn om ons op een voorbestemde manier te gedragen. Het mooie is dat we met inzichten aangaande onze  hechtingsstijl en hoe die zijn ontstaan en geconditioneerd, we in staat zijn deze te  veranderen.

Waar en wanneer ontstaan onze hechtingsstijlen?

In het verleden werd aangenomen dat je volwassen hechtingsstijl in de eerste plaats een gevolg was van je opvoeding. De bijhorende hypothese luidde dat je huidige hechtingsstijl wordt bepaald door de manier waarop je als baby werd verzorgd. Als je ouders sensitief en beschikbaar waren en adequaat reageerden op signalen welke je gaf, dan zou je een veilige hechtingsstijl moeten hebben.

Als ze inconsequent waren in hun reacties, zou je een angstige hechtingsstijl moeten ontwikkelen. En als ze afstandelijk en star waren en niet reageerden, zou je een vermijdende hechtingsstijl hebben ontwikkeld. Nu weten we dat hechtingsstijlen op volwassen leeftijd door allerlei factoren worden beïnvloed.

De manier waarop onze ouders voor ons hebben gezorgd is er inderdaad één van. Er zijn echter ook andere factoren die invloed hebben. Waaronder onze latere ervaringen in het gezin van herkomst en onze levenservaringen in het algemeen.

Evolutionaire banden

De behoefte om ons verbonden te voelen met de ander, is ingebed in onze genen.

John Bowley (psychiater) ontdekte dat we door de evolutie zijn geprogrammeerd om een aantal specifieke mensen in ons leven toe te laten en hen tot onze dierbaren te maken. We zijn gemaakt om afhankelijk te zijn van een belangrijke ander. Die behoefte ontstaat in de baarmoeder en eindigt pas als we sterven.

Bowley opperde, dat in de loop van de evolutie, de genetische selectie een voordeel gaf aan mensen die zich kunnen verbinden met anderen, omdat dat hun overlevingskansen vergroot. De behoefte om dicht bij een speciaal iemand te zijn is zelfs zo sterk, dat de hersenen beschikken over een biologisch mechanisme, dat specifiek verantwoordelijk is voor het creëren en reguleren van de band met onze hechtingsfiguren. Dit mechanisme, het hechtingssysteem genaamd, regelt de emoties en gedragingen welke ervoor zorgen dat we veilig en beschermd blijven, door dicht bij onze geliefden te zijn. Deze mechanismes stammen al uit de tijd van de prehistorie. Hoewel we allemaal een basale behoefte hebben aan het vormen van nauwe banden, verschilt de manier waarop we dit doen. In een zeer gevaarlijke omgeving, zoals in de prehistorie,  zou het minder voordelig zijn om tijd en energie te investeren in slechts één persoon, omdat hij of zij waarschijnlijk niet lang in leven zou blijven. In dat geval zou het verstandiger zijn om minder gehecht te raken en er weer op uit te gaan (de vermijdende hechtingsstijl) .

Een andere optie in een hardvochtige omgeving, is om je precies andersom te gedragen en intens volhardend en hyper waakzaam in de buurt van je hechtigsfiguur te blijven (de angstige hechtingsstijl).In een meer vredige omgeving zouden intieme banden, gevormd door veel investeren in een speciale ander, grotere voordelen opleveren voor zowel de betrokkenen als voor zijn of haar omgeving (veiligehechtingsstijl).

In de moderne samenleving worden we niet, zoals onze voorouders, achterna gezeten door roofdieren, maar evolutionair gezien zijn we slechts een seconde verwijderd van dat tijdperk. Ons emotionele brein is aan ons doorgegeven door leden van dat soort homo sapiens die in een totaal andere wereld leefden. Onze emoties zijn eigenlijk bedoeld voor de levensstijl en de gevaren van toen. Onze gevoelens en gedragingen in relaties nu, verschillen niet zo erg van die van onze vroege voorouders.

RE-VOLUTIE

Arwin Steigenga